Emoties. Ze doen nogal iets met je. Voor dat je het weet schiet je daardoor in gedrag dat je wellicht helemaal niet wilt. Je brengt de ander – onbewust en niet zelden ook ongewild – schade toe. En uiteindelijk ook jezelf, want het vervuilt en vergiftigt de relationele ruimte tussen jou en (de) ander(en). En er is geen corrigeren aan met alleen “je hoofd” of wilskracht. Ik schreef er al iets over in een eerder blog (klik hier).
Negatieve gevoelens gaan ook in je lijf zitten, als je er niets mee doet. Dan kun je er letterlijk en figuurlijk ziek van worden als je de signalen van je lijf blijft negeren zoals Kate (lees hier).
Het enneagram van het loslaten kan je helpen emoties toe te laten en te kijken wat ze je te vertellen hebben. Oude lading leren loslaten en zo meer te kunnen zijn zoals je eigenlijk (ten diepste) wilt zijn en wie weet ook écht kan gaan doen waarvoor je “bestemd” bent. Het vraagt liefdevolle zelfdiscipline, om jezelf te “deprogrammeren”, maar het leidt je naar meer vrijheid en een grotere mentale en fysieke gezondheid. Ik neem je mee met een voorbeeld.
Zó! Wat was ik BOOS!!! Een tijd geleden was ik op een netwerk-bijeenkomst, waar ik me net bij een groepje mannen aansloot om contact te maken. Schoot daar ineens zo’n man ertussen, die zich pontificaal wrong tussen mij en de anderen en mij zo als het ware uit de groep drukte. Ik voelde ineens een enorme boosheid in me opkomen, die me eigenlijk best even overviel en me uit evenwicht bracht. Tegelijk voelde ik echter ook een heel wezenlijke kracht opkomen. Bijzonder!
Een beetje coach doet natuurlijk ook wat ze anderen leert, dus ben ik gaan stilstaan bij wat er nu in mij gebeurde met hulp van de 9 stappen van het enneagram van het loslaten:
1. Het begon natuurlijk al met het in het moment zelf “zien” van mijn boosheid. Dat is voor type 1 als ik (maar zeker ook voor anderen) vaak moeilijk, omdat die boosheid niet “mag”.
2. Stap 2 is het “zeggen” ervan: eenvoudig en eerlijk de (emotionele) toestand waarin ik me bevond benoemen, zonder oordeel of analyse.
2. Daarna kwam het voelen: Een enorm gevoel van aan de kant geschoven worden en niet belangrijk gevonden worden, dat veel verdriet opriep. Dat had natuurlijk niet alleen te maken met de gebeurtenis zelf of de man in kwestie. Ik realiseerde me dat dat ook te maken had met mezelf en de “last” die in onbewust meedraag. Mijn lijf gaf hierbij ook signalen: Mijn hartslag was hoog, in mijn buik en door verkramping van mijn spieren. Mijn lijf ging zich er tegen “bewapenen”, om te kunnen vechten of vluchten.
4. Door de boosheid écht toe te laten en erbij aanwezig te blijven, (bewust door ademen helpt daarbij) ontdekte ik onder de boosheid mijn verdriet. en zat ik plots in mijn vroege kindertijd en voelde ik die diepe pijn van onbetekenend zijn van binnen, die ik normaal zo graag voor mezelf en anderen verborgen houd en ontloop. Zo leer je met je volwassen deel onderscheid te maken tussen wat er in het hier-en-nu werkelijk gebeurt en de eerste perceptie, waarbij je waarneming gekleurd wordt door je kinddeel en diens ervaringen uit het verleden. Je kunt zo het “verhaal” dat je hebt opgepikt als kind, en het bijbehorende “overleefgedrag” leren loslaten en zien dat je met je volwassen deel al lang niet meer “bang” hoeft te zijn hiervoor. NB: Familieopstellingen zijn hierop een mooie aanvulling.
5. Door tegelijk bewust te ademen, proberen te ontspannen en de pijn toe te laten kon er iets veranderen. Tegelijk kon ik namelijk een enorme (wils)kracht ervaren, eerst een beetje en later steeds meer. Dat was wel heel bijzonder. “Ik wil niet meer aan de kant gedrukt worden, want ik heb iets belangrijks te doen!” Een diep geloof dat ik echt iets moois toe te voegen heb en dat het tijd is om dat duidelijker te laten zien (en blijven voelen)! Ik her-innerde me ook mooie momenten, waarin ik deze kracht al heb kunnen inzetten. Twijfel of ik hiermee door zou moeten gaan, verdween daardoor.
Als je kunt “kijken” naar wat je belemmert en dus de pijn opzoekt, kun je je er pas van ontdoen. Stap voor stap. En ontvouwt zich de weg naar je eigen vrije, krachtige Zelf “als vanzelf, waarbij je vervolgens de andere 4 stappen van het Enneagram van het Loslaten neemt.
Dit bewustwordingsproces keer op keer herhalen, maakt dat je steeds diepere lagen talent en kracht in jezelf “vrijmaakt”. Je blijft dus groeien!
Rationeel weet ik al lang dat het onzin is, maar kort gezegd belemmer ik mezelf nog steeds door de (onderbewuste) overtuiging dat wat ik doe niet belangrijk of goed (genoeg) is, dat ik onbetekenend ben. Dat belemmert mij regelmatig nog in het zichtbaar weten te zijn en vooral het doorpakken erna. Energetisch neem ik dan te weinig standvastig ruimte in. En in zekere zin roep ik het dus ook over mezelf af.
De boosheid bracht mij eigenlijk dus opnieuw in contact met de wijze waarop ik feitelijk mezelf en mijn talent “verloochen”. Ik noem boosheid ook wel zelf-liefde, die rammelt aan je poort. Je moet het echter wel gaan (h)erkennen wil het liefde kunnen worden. En die liefde is nodig om meer verbinding te kunnen maken en meer van betekenis te kunnen zijn, zonder moeite.
Eén van de dagelijkse enneagram boodschappen die ik kreeg, sluit er mooi bij aan: Wees bewust van je eigen transformatieproces, ongeacht je enneagramtype. Hoe meer we onszelf toestaan de pijn te voelen van onze zelfverloochening, maar ook zien dat ons onbewuste “kinddeel” daar nog zo ontzettend aan gehecht is en dat leren loslaten, hoe sterker de essentie-kwaliteiten waar we zo naar verlangen in onszelf gaan groeien. Onafgehandelde kwesties uit onze kindertijd lossen stap voor stap op in ons brein en zo kan ons hart en zelfs ons lijf weer helen (uit: Understanding the Enneagram, Riso & Hudson).
Het mooie is: Als je dit met je partner en/of collega’s doet, kun je elkaar in dit proces steunen. Het delen van je groeiproces brengt je dichter bij elkaar. Je leert zien dat het allemaal te maken heeft met gefrustreerd talent en onhandige liefde. En ook om je eigen en elkaars valkuilen met compassie en een glimlach leren benaderen.
Groeien is zo verantwoordelijkheid nemen, maar wel met (zelf) compassie en – steeds vaker – een glimlach.
